معصومیت از دست رفته

تمام کودکی...

نوستالوژی یا چیزی از همان دست...

خانه هایی که حجله می بستند جلویشان... خانه های موشک خورده... فریادهای خاموش کن... آژیر قرمز... صدای پدافند... مارش نظامی... لند کروزهای خاکی رنگ با شیشه های گلی... اتوبوسهای ۲ طبقه ی قرمز... تاکسی های نارنجی... کوچه های سبز... درختهای اقاقیا... مدرسه... مراسم صبحگاه... شعار هفته... نیایش... سوگند پرچم... دفتر مشقهای تعاونی*تعلیم و تعلم عبادت است*... کتابهای جلد کاهی... مداد قرمز سوسماری... تلویزیون های رنگی با قابهای چوبی... چرخ و فلک... پشمک های پنبه ای... آلاسکا... خیابانهایی که دیوارهای همه شان عکس لاله داشت... کیفهای چرمی قهوه ای با ۲ جیب جلویش و ۲ جای باریک برای مداد ها... ورق کادو های کاهی... تلویزیون دو کاناله... شد جمهوری اسلامی به پا... اوشین...پاییز صحرا... دیدنی ها... گیتی خا منه ای... مقنعه های بلند تیره... بنل... رامکال... هاچ زنبور عسل... نل... حنا... مدرسه ی موشها... کپل،عینکی،سرمایی... پت پستچی... بامزی،شلمان...

تاروپود تمام کودکی ام تنیده شده با همین موسیقی... اصلا انگار کش آمده توی همه ی بچگی ام...آنت؛بچه های کوه آلپ...

حرفی نمی ماند بجز؛حسرت رد پای کودکی...