به قول نعیمه؛
بدترین کار دنیا چیست دوست من؟
به روایت و فتوای من، این است که بروی کنار یک گندم زار،
در مسیر باد بایستی و زل بزنی توی چشم های یک روباه
بی گناه ( یا روباه بایستد آن گوشه ، به تو که در مسیر باد
ایستاده ای و موهای طلایی ات را می لرزاند نگاه کند ) .
یک روز...دو روز...سه روز...اهلی ات کند،اهلی اش کنی.
هی الکی جمله هایی به هم بگویید که فردا یادتان می رود.
چند روز بعد،به هوای گندم زارهای تازه...موهای طلایی تر...
روباه ها و آدم های...
بروید...بروید...بروید...
بدترین کار دنیا این است دوست من!
پی نوشت:
آخ آذین تو محشری...